تحصيل در ايتاليا

كنگره وين در جريان «كنگره وين» طي سالهاي ۱۸۱۴ و ۱۸۱۵، بعضي از مليتها از ميان رفتند و به زور تحت حكومت ديگر كشورها قرار گرفتند. ايتاليا مجدداً به وضعيت قبل از حمله ناپلئون بازگشت و به دولتهاي متعدد تجزيه شد. پادشاهي ساردني مناطق آلپ غربي، «نيس» و«پيه مونته» را تحت كنترل درآورد. اتريش مناطق وسيعي از شمال ايتاليا را مجددا بازپس گرفت و دولت پاپي مناطق مركزي و رم را تصرف كرد. اما در نيمه دوم قرن نوزدهم، تحصيل در ايتاليا 2015 موفق شد اتريشيها را از منطقه شمال براند و به تسلط پاپ در مركز كشور نيز خاتمه دهد و به صورت يك «ملت واحد» درآيد. سال ۱۸۴۸ در اروپا به نام سال «انقلاب ها» ناميده مي شود. در بسياري از كشورها، شورش و طغيان هايي روي داد كه بعضي از آنها موفقيت آميز بود ولي اكثراً با ناكامي و شكست رو به رو شدند. قيامهاي «لهستان»، «ايتاليا»، «بوهم» و «مجارستان» در آن سال ها عمدتاً ناشي از احساسات درهم فشرده ي«ملي» و «ناسيوناليزم سركوب شده» بود. لهستاني ها برضد دولت «پروس» شورش كردند و «بوهم» و شمال «ايتاليا» نيز برضد تسلط اتريش شوريدند.

 وحدت مجدد ا ايتاليا تا پيش از دوره ناپلئون، همچون يك مرقع چهل تكه بود و از دولتها و حكومتهاي كوچك تشكيل شده بود كه هر كدام براي خود شاهزاده يا اميري داشتند. ناپلئون در مدتي كوتاه ايتاليا را متحد ساخت. اما پس از سقوط حكومت او، شهرهاي دانشجويي ايتاليا به وضع سابق خود، حتي بدتر از قبل، بازگشت. متفقين پيروز كه در «كنگره وين» سال ۱۸۱۵ گرد آمدند، اين كشور را ميان خود تقسيم كردند و تمام پادشاهان و امرا و شاهزادگان كوچك، به استثناي پادشاه «پيهمونته»، با استبداد كامل حكومت كردند. بر اثر فشارها و تضييقات حكمرانان بر مردم، قيامهاي متعدد و كوچكي در نقاط مختلف كشور بوقوع پيوست و انجمنها و سازمانهاي مخفي براي مبارزه با حكومتها تشكيل شد.